Her insan kendi doğasına, kendi özüne, kendi eşsizliğine doğar. Ve sonra hayat girer araya; bizi ehlilileştirmeye, uyumlandırmaya, çabalandırmaya, köşelerimizi alıp yerimizi buldurmaya çalışmasıyla… Bazı yetilerimizin de sessizleşmeye başladığı bu süreçte hayatın sertliğinde ve maddeselliğinde ustalaşırken, özün sınırsızlığının ve ışığın parıltısının, çocuksuluğun kahkahalarının ve andalığın hafifliğinin bir kısmı pratiğini kaybettikçe solmaya başlar sanki…  İşte bu seminerde; -Umudu, sevgiyi, heyecanı, tutkuyu, coşkuyu canlandırmak, -Farklı dünyaların kapılarını aralamak ; görülmeyeni görmek, duyulmayanı duymak için pratikleri öğrenmek ve deneyimlemek, -Doğal hakkımız ve mirasımız olan…