Ben Kimim Diye Sorma Bana

Dostum…

Sorma bana ‘’Ben kimim?’’ diye…
Cevapları sende saklı sadece…
Ama yine de bir şeyler söyleyeyim sana…
Bu belki yol gösterir şu anında…
Sana dokunmadan hiç, biliyor musun ben kimim bu yolda?

Ben özgürüm dostum… Özgür… Kendi hapishanemde müebbedini beklerken iyi halden çıkan bir özgür. Kendimden başka kimsenin beni bir yerlere kapatamayacağını bilen. Aldığı her nefesle yenilenen, ışıldayan, kendini artık o perdelerin, o duvarların arkasına saklamayacak kadar seven bir özgürüm ben.

Devamını Okuyun…

Özlem Sadece

Boşuna zaman harcamayın, değmez… İnanın bana değmez.

Sizi seven insan zaten seviyordur, o sizin ruhunuzu sizin gibi görendir, hatta bazen sizi sizden iyi görüp sizin bile size inanmadığınız zamanlarda sizi destekler olması, size inanır olması o yüzdendir. Öyle zamanlar olur ki sizin kendinizden nefret ettiğiniz zamanlarda size sarılan yine odur. Diyeceğim odur ki; dosttan, sevgilinden, candan bahsediyorsak… Bu insanların sizin hiçbir açıklamanıza zaten ihtiyacı yoktur.

Devamını Okuyun…

Dosta Dair…

Dost gibisi yok…

Eminim hepinizin vardır dost dost dediğiniz insanlar. Hayatınızın güvenliğidir onlar, güvencesi, eğlencesi, güncesi bazen de.

Arkadaşla dost kavramı gider gelir sıkça, kim dost kim arkadaş hangi sınırlarla nasıl belirlenir kafada? Hani çok mu önemli, illa bu sınırlar ve tanımlar olmalı mı aslında? Ya da herkesin kendince belirlemeleri vardır belki de hayatına insanları doldururken aklında…

Devamını Okuyun…

Yine Mi Dört?

Aynı şeyleri yapmaya devam ederek farklı sonuçlar elde edemezsiniz.

Matematik gayet açıktır; ikiyle ikiyi toplamaya devam ettiğiniz sürece vardığınız sonuç dört olacaktır. Sonuçtan memnun değilseniz ya elinizdeki sayıları ya da yaptığınız işlemi değiştirmek durumundasınız. Ama yapılacak en anlamsız şey sanırım hep yaptığınız şeyi yapmaya devam ederek sürekli söylenmektir.

Devamını Okuyun…

Yok Demek Daha Kolay

Farz edelim ki bir barda çalışıyorsunuz. Akşam saatlerinde işiniz başlıyor ve günün tüm karanlığında sabaha kadar ama sabahı görmeden işyerinizde kalıyorsunuz. Herkesin güne uyandığı saatlerde siz uykuya teslim oluyorsunuz. Günü, ışığını ve güne dair olanları yaşamıyorsunuz. Etrafınızdaki insanlar- tabi ki siz orada çalıştığınızdan karşılaştıklarınız -içkiyi sevenler, yüksek sesle dinlenen müziğin içinde kaybolmayı bazen tercih edenler, zihinlerini berrak tutmak yerine o gece bulandırmayı isteyenler. Derin sohbetlere tanık olmuyorsunuz çalıştığınız yerde, sağlıklı yiyeceklerle karşılaşmıyorsunuz, dingin zihinlerin çözüm arayışları yerine yorgun ruhların kayboluşu yaşamayı istemelerini izliyorsunuz. Pişkin bir sigara kokusu üstünüzde sabaha karşı gün uyanırken siz uykuya teslim oluyorsunuz. Tüm gün… Uyuyorsunuz.

Peki, bana hangi ısrarda durabilirsiniz ki gün ışığı yok diye? Sabah kalkıp kör karanlıkta işine giden insanlar yok, sağlıklı beslenen, kendine bakan, derin sohbetler eden insanlar yok, gerçekten yok nasıl diyebilirsiniz bana?

Devamını Okuyun…

Zombiler Cumhuriyeti

Seneler önce festivalde bir film seyretmiştim. Festivalleri severim ama filmleriyle aram çok iyi değildir. Ama bu filmi seyretmek içinse o seyrettiğim yüzlerce boğucu film, inanın değdi diyebilirim.

Bir adam ve en yakın arkadaşı savaşta esir düşüyorlar. Çocukluğundan beri beraber büyümüş bu iki insan esir kampında da birbirlerine yoldaşlık yaparken onları panikle evlerinden bekleyen eş ve çocuklarının da görüntülerine bağlanıyor arada film. Neyse, içinde bulundukları esir kampının başı, manyak olan kötü adamın bir gün canı sıkılıyor ve arkadaşlardan birine şöyle bir teklifle geliyor;

Devamını Okuyun…

Yapabilirsin…

Yapabilirsiniz.

Hayatınızda istemediğiniz her ne varsa bir kenara itip, tekrar başlayabilir, kendinizi tekrar yaratabilir, bedeninizi bambaşka bir şekle sokabilir, bugün inandıklarınıza yarın ‘ne saçmalamışım ‘diyebilir, nefret ettiğiniz ama gününüzün yarısını geçirdiğiniz işi değiştirebilir, sıkışıp kaldığınızı düşündüğünüz her yerden bir nefesle çıkabilirsiniz.

Yapamayacağınızı düşündüğünüz her şey zihninizin bir köşesinde yapılmazlar listesine yanlışlıkla konduğu için yapılamıyor hayatınızda… Lütfen artık mutlu etmiyorsa tüm bu olanlar sizi, değiştirin listeyi…

Devamını Okuyun…

Yolculuk..Önce Kendime….

2005 yılında, on gün ortadan kaybolmamı gerektiren, kendi gelişimim için yapacağım bir çalışma öncesinde, annelik ve sorumluluk, ben -bencillik –egoistlik kavramlarıyla boğulup kararsızlık anının en derininde yazdığım bir yazıyı buldum… Bu kitapta olmazsa olmaz dedim.… Aşağıda Okuyabilirsiniz.-)

Devamını Okuyun…

Karar Anı

Gün yoğun, gün güzel… Gün koşturmaca… Zaman gittikçe sanki daha da daralmacada…

Olsun.-)) Hep yetiştik… Yine yetişiriz…

Kararlara çalıştığımız günlerdeyiz.

Sabahtan akşama kadar günü nerdeyse ‘Ama hocam ben karar veremiyorum ‘diyenlere ,’ Aslında karar vermemek de bir karardır ve sen karar vermeme hakkını kullanıyorsun’ demekle geçiriyorum zaman zaman sanki.

Devamını Okuyun…

Bunun Aşkla Bir İlgisi Yok

Şimdi ben bir önceki yazıda şöyle bir şey yazmıştım;

‘’Aşk incitmez, kırmaz, üzmez.’’

Nedense hep aynı nidalar yükselir gibi oldu yazının peşinden; ‘ aşk kırar,aşk incitir, aşk paramparça yapar…’’

Ben aşktan çıkıyorum öyleyse, konuyu daha da genelliyorum ve biliyorum her dakika başka bir şey yumurtluyorum, ama diyorum ki;

Arkadaşlar… Kimse sizi incitemez, kıramaz, üzemez ve kızdıramaz.

Devamını Okuyun…