Sensiz Olmaz… *26* Boşan-Ma

Boşan-Ma

Çocuklarınızı etkileyen şey anne babanın ayrılması değildir;

-anne babanın bu olaydan suçluluk duymasıdır.(evlilik birbirini seven iki insanın aşkını aynı evde devam ettirmek istemesinin hukuksal düzenlemesidir. Birlikteliğin aşkı sebebiyle çocukların dünyaya geldiği öngörülür. Esas olan, kişiler arasındaki sevgi bağıyla aynı evde yaşamaya karar verilmesidir. Sevgi bağı artık koptuysa aynı evde kalmak da gereksizdir. Çıkış noktasına bakıldığında bunda suçluluk duyulacak hiçbir şey yoktur. Yapılan araştırmalar boşanmış ailelerden boşanmış olduğu için suçluluk duyan ebeveyn çocuklarının zarar gördüğünü belirtmektedir).

-anne babanın mutsuz oldukları halde mutluymuş gibi yaparak aynı evin içinde yaşamaya devam etmesidir.(Çocuklar hissel olarak anne babasının mutsuz olduğunu bilir, mutluymuş gibi yaptıklarını anlar, buradan da tek öğrendikleri, ‘gerçek hislerini en sevdiklerine ve en yakınlarına bile gösterme’ olur).

-anne babanın her gün kavga edip çocuğun buna şahit olması ya da kavgadan sonraki ruh halinde olan ebeveynleriyle vakit geçirmek zorunda kalmasıdır.(boşanma sürecini düşünmeye başlayan ve boşanmayan hemen hemen her evlilikte bir süre sonra gerginlik baş göstermeye başlar. Anne babasının çocuğun gözü önünde kavga etmesinin, birbirini sürekli iğneler olmasının hasarı çok büyüktür. En sevdiği ve güvendiği iki insanın birbirine bu davranışı çocuğun sevgiye, ilişkiye ve evliliğe dair tanımlarını zorlar. Huzurlu bir evde ebeveynlerden biriyle yaşayan ve diğerini istediği zaman gören ve vakit geçiren bir çocukla diğeri ruhsal tatmin ve mutluluk açısından karşılaştırılamaz bile).

-anne ya da babasının diğer ebeveyni sürekli çocuğa kötüler olmasıdır.( Çocuk için anne ve baba, anne ve babadır. O elindeki tek değiştiremeyeceği varlıkların onlar olduğunu bilir, değiştirme hakkı olmadan sahiplenir. Çocuğun bu sebeple ailesiyle kendi iletişimini kendi kurmasına izin verilmeyip, bir diğer güvendiği ebeveyn tarafından sürekli doldurulması çocuğu psikolojik olarak sağlıksız bir alana sürükler. Kendi sorunlarına küçük bir çocuğu anlık alet eden, sorumluluk sahibi kişiye ise ne denilse boştur.)

-yapılması gerekenin ne olduğunu bildiği halde yapacak gücü bulamadığı için ‘senin için ayrılmıyorum’ diyen ebeveynlerin onların üstüne yüklediği yüktür.(bir çocuğun kaldırabileceğinden çok fazla bir ağırlıktır bu. Bütün evliliğin sorunlarını canlı canlı evin içinde yaşarken hepsine kendisi için katlanıldığını düşünmek çocuğu tarifsiz bir çaresizliğe iter.)

-birbirini artık sevmeyen ya da hiç sevmemiş olan insanların aynı evde yaşamak zorunda olmasının sonucu olarak hissizlik içinde büyümek zorunda kalmalarıdır.( evlilik modelini öyle oluşturur. Aşkın ve evliliğin, çocuk büyütmenin bu olduğunu sanır. İleride yaşayacağı ilişkileri ona göre belirler ve seçer, bir şekilde kendi çocuğuna da bu mirası bırakır.)

-anne ya da babanın diğer ebeveyni zor durumda bırakmak için zaman zaman kullanılıyor olmasıdır.(çocuğu göstermemek, çocuğun maddi sorumluluğunu paylaşmamak, çocuğu görmemek; sonuçta diğer eşin istemediği her şeyi çocuk üzerinden de yapmaya devam etmek… Sonuçları minik bir insanın hayatının ömürlük çarpık yapılandırılması olarak karşımıza çıkar).

‘Çocuklarım için boşanmıyorum-boşanmamın ağırlığını çekmesin diye dayanıyorum-çocuğuna ayrılmış anne babanın çocuğu olarak bakılmasın diye evliliğe devam ediyorum-düzeninin değişmesini istemiyorum-…’’daha saymama sanırım gerek yok boşanmayı ertelemek, ya da yok saymak için çocuk üzerinden yaratılan bahaneleri…

Lütfen…

Bugün ve çok uzun süredir, boşanmış ailelerin değil çoğunlukla boşanmamış ailelerin şimdi artık ergen olmuş çocuklarıyla çalıştıktan sonra, sizden rica ediyorum…

Eğer varsa aranızda benzer sorundan kıvrananınız; lütfen bir kere daha düşünün, ne kadar dürüstsünüz bu konuda ve boşanmaktan ne kadar korktuğunuz için acaba adını anıyorsunuz çocuklarınızın?

Boşanmanın kolay bir süreç olduğunu söylemiyorum, ama boşanmamanın da kolay olmadığını düşünüyorum. Her ne ise kararınız hiç yoktan çocukları saydığınız bahanelerde bu işe karıştırmayın diyorum belki. Hani… Hiç yoktan… Boşanmaktan korkuyorum, o yüzden boşanmıyorum deyin mesela. Ama boşanan aile çocukları hasarlı oluyor diye kendinizi kandırmaktan hani isterseniz vazgeçin. Hasarlı anne babaların çocukları ister boşansın, ister boşanmasın sanırım bir şekilde hasar alıyorlar zaten. Konu boşanmak değil o yüzden.

Çocuğun tek ihtiyacı olan sevgi; anne ve babasının sevgisi ve anne babasını sevgi dolu ilişkiler içinde görebilmesi. Bunun içinde anne ve babasının yan yana olması, artık sevgi yoksa gerekmiyordur belki.

Sevdim… Sardım… Çok konuştum belki de… ve konuyu kapattım….

Banu

Aralık 2009