Kalp Bilsin Yeter…
Gidemiyorum ben…
Yüzüne güldüğüm ve elini tuttuğum bir insanı, sevgidense sebebi-ki başka ne olur –bırakamıyorum…
Değişen şekillerini seyrediyorum insanların, ilişkinin… Ama sevmekten vazgeçemiyorum…
Şanslı bir kadınım ben…
Çok dostum var ruhumu o anki kendi bildiğim özümle yüzde yüz paylaştığım…
Sevgililerim oldu ruhlarını tüm çıplaklığıyla yaşama onuruna sahip olduğum…
Sonra gün geldi farklı yollar seçildi, sonra gün geldi farklı mekânlarda yaşama gidildi, sonra gün geldi farklı algılandı hayat-yaşam denilen ruhlarının önüne hatta belki perde çekildi… Başka aşklara yelken açıldı belki tutkuyla, başa gözlere bakıldı aynı heyecanla değişen ruh titreşimi ve akan zamanla…
Ama bir kere sevdi mi kalp, bir kere sarmalanınca gönülden nasıl vazgeçilebilir ki özden, öze bakan gözlerden ve özgürce sevileni desteklemekten???
Lütfen bir daha bakın sevdim dediklerinize…
Lütfen bir daha düşünün elini tuttuklarınızı yılar içinde…
Her neredelerse şimdi, size yaşattıkları her duygu için sizi siz yapan şükranda durmaktan, iyi niyetlerinizi yollamaktan başka ne getirebilir sevgi tekrar düşünün…
Belki yaşananlar izin vermez karmaşada kocaman sarılmalara, içten koca bir tebessüme, bir kez daha dilden dökülen’ seni seviyorum’ söylemine…
Gerek bile yok belki de…
Kalp bilsin ama en temiz haliyle…
Temmuz 2010
Yorumlarınızı bizimle paylaşmak ister misiniz?