Simsiyah…
Bakmayın artık bana öyle…
Sanmayın ki yüzleşmekten korkuyorum sizinle…
Asla…
Korkum yok ikinizden de…
Siz bensiniz, ben de sizim bildiğiniz üzere…
Ama pişman değilim hiçbir dünümden, siz bana bazen sitem etseniz bile.
Son Blog Yazıları / Page 7
Yağmurdandır…
Çocukken birçok şeyi anlamlandıramazdım kafamda…
Anlamlandıramadığım bir yalanla, sevgisizlikle, bir reddedişle karşılaştığımda dururdum, gözlerim dolardı hemen… Ağlardım… Her ağladığımda bulutlanırdı etraf, yağmur yağardı…
Yıllar geçti… Acıların sanalını daha anladığım yere geçtim. Daha çok gülmeye, daha az ağlamaya başladım…
Gerçekten Sen Misin??
Sevgi, aşk, özgürlük, güven, dürüstlük, dostluk…
Kavramlar sıra olup yürüyüş yapıyorlar bugünlerde kafamda…Bando mızıka eşliğinde ama resmen.Beynim bangır bangır.Bütün hepsi el ele tutuşmuşlar,önümden geçerken bir selam verip bir tur atıyorlar sanki…Tek tek hepsini selamlıyorum ben de…Hepsini ayrı ayrı seviyorum,hiç birinin bir selamını kaçırmak istemiyorum.Ama…Ama durmuyorlar,yorulmadılar.Ve onlar hiç durmadan devam ederken yürüyüşlerine,baktım ki benim gönlüm her saniye selamda her birine..Ve ,dün izin istedim,bir tam gün ,dinlenmecesine..
Bir çılgınlık yaşamak…
Bir çılgınlık yaşamak ve hepimiz çılgınız aslında hayata merhaba dediğimiz andan sonra…
Ağlarken gülebilen, aşkı nefretle karıştırabilen, sevginin huzurlu kollarında sonsuz huzursuzluk naraları atabilen, sevdiklerimizi toprağın altına uğurlarken bundan anlam çıkarmaya çalışabilen, bir gün hepimizin o toprakla bütünleşebileceğini bile bile birbirini kırabilen, üzebilen, anlık tutkularımızdan kendimizin kopyalarını yaratabilen, en büyük ve ayırımcı özelliğimiz düşünebilmek olmasına rağmen düşünce yerine anlık zaaflarımızla hareket edebilen, zaman zaman bundan gurur duyabilen, bazen çizgi film seyrederken bile ağlayabilirken- en zor anlarında hayatın yüreğine taş basılmışçasına gözyaşlarına tebessümü siper edebilen, sevgiden deyip adam öldürebilen, paraya değil vücudunu ruhunu da satabilen, her yalana inanabilen, her doğruyu reddedebilen, gökyüzüne bakıp bizimle oynaşmasını ayın-güneşin –bulutların ve her şeyin… Şükretmesini bilmeyen çılgınlarız biz…
Bir Masal Anlatacağım Bugün Size
Bir masal anlatacağım bugün size; çok yeni dinlediğim, biraz da etkilendiğim…
Bir masal anlatacağım bugün… Küçük bir kızla ilgili, gelip giden zamanın içinde…
Sessiz bir evde dinledim ben bu masalı… Elimde kahvem bıraktığım sigaramı bile aramadı… Öyle sessizdi ki ev, dinlerken dinlediğimi unuttum içindeyim sandım… Dinlerken anlatanı unuttum, yaşayan benim sandım…
Doğum Günü
Biraz önce okuduğunuz yazı 30’lu yaşlara girerken yazılmıştı…
Bu da çıkarken yazılan….
Aradan geçen 9 sene…. Parmaklardan dökülen farklı hislerle…
Zamana ve gitirdiklerine saygıyla.. Sevgiyle…
30’lu Yaşlar
Çok eski dostlarım var beraber büyüdüğümüz, birbirimizin hayatına şahitlik yaptığımız, hayallerimizin peşinden koşarken bir adım öteden bazen, bazen hemen yanı başında nefessiz kaldığımız…
Çok yeni dostlarım var… Hayatıma girdikleri için, girmelerine izin verdiğim için şükran duyduğum.
Ama ne olursa olsun, en sıradan ve durağan gözüken hayatlarda bile ‘bizi izlemeye devam edin’ lezzetini yakaladım… En derine inince herkeste bir ‘ aşk, şehvet, ızdırap, heyecan, gözyaşı ve kahkahayla dolu derin bir çizgi olduğunu fark edip hep hayranlıkla kalakaldım…
Hepsiyle bazen ortak noktada buluşuyoruz ama şimdi kırklara yavaş yavaş yaklaşmışken; ne kadar çabuk geçiyor zaman…
Bir zamanlar otuzların gelmesi hayalken, şimdi ellilere bazen o gözle baktığımızı görüyorum gülerek, o zamana geldiğimizde bu zamanı hatırlayacağımızı bilerek.
Dün hatıra olmuşken, bugün hatıra olma yolundayken en hatırladığım günlerime bakınca sadece kalbimle gittiğim, nefesim ağzımda, aşkım gözümde, sevgim emeğimde olan günleri hatırladığımı şimdi daha net görüyorum…
Bugün yine, tekrar ne zaman geriye dönüp bakarsam hiçbir korkumla hiçbir anımı nefessiz, aşksız ve heyecansız yaşamayacağıma kendi kendime sessizce söz veriyorum…
Otuzuna girmeden yazdığım bir yazı bu da…Tebessümle paylaşıyorum…
Nisan 2010 ( Ve 2020 olmuş bile )
……………………………….
30’lu yaşlar hayal gibiydi bir zamanlar…
Sanki bizden değildi, sanki bize dair asla olamazdı…
Biz daha küçüktük ve yapılacak onca şey vardı…
Otuzlu yaşlar bize daha kolay kolay dokunamazdı..
Hem 30’lara geldiğimizde ‘adam’ olacaktık biz, ne yaptığımızı bilir olacaktık…
Kararlarımızı emin verip, düzenimizi çoktan kurmuş olacaktık.
Başka olacaktık, artık belki de biz olmayacaktık…
Âşık olmayacaktık mesela, aşk için ağlamayacaktık…
Aşk şarkıları dinlemeyecek, aşk mektupları yazmayacak, aşkı bitirmiş, sevginin huzuruna kucak açmış olacaktık…
Lunaparkın önünden geçerken hala içeri girmek için deli bir özlem duymayacaktık…
Gece yarılarında sıcak çikolata istemeyecekti artık canımız, en acı kahveyi seven ablalardan olacaktık…
Artık sabahları her saat çalışında yorganı kafamıza geçirmeyecektik söylenerek…
Gece yarılarında yarım kalmasın diye sohbetimiz pijamalarımızla kıkırdaşarak yollarda çikolata aranmaya çıkmayacaktık…
Benzinimiz artık hiç yol ortasında bitmeyecek, biz ‘full’ olacaktık hep temkinli…
Gülme krizlerine artık hiç tutulmayacak, tebessümü sever olacaktık…
Hadi deyip günün bir vakti, çantamızı toplayıp yollarda olmayacaktık, planlı programlı olacaktık…
Daha sessiz, daha sakin, daha anlayışlı, daha temkinli olacaktık hayata, her şeye deli gibi saldırmayacaktık…
Biz hayatı çözmüş olacaktık…
Peehhhh….!!
Biz neler neler olacaktık…))
Biz …
Sanmışız…
Biz,30 bize geldiğinde biz gideceğiz sanmışız…
Çok şükür ki sadece sanmışız…
9 Kasım 2003
Ölüm Değil Sorguladığım
Bir an geliyor …
Yazı yazmayayım artık diyorum… Bakalım ne olacak? Ne olacağım ben birikince kelimeler içimde?
Öyle bir an geldi yine günler önce; dur dediğim, tut dediğim, yut dediğim…
Ki şu an parmaklarımdan dökülenleri tam yine şu an siz okuyorsunuz ki sayfaların arasında belli ki ben yine duramadım.. Taştı artık içimden sanki… Tutamadım…
Kafamda binlerce soru işareti döner oldu…Beynim durdu ,tekrar çalıştı… Yazmadan kalamadım…
Kedi Gibi
Hiç kedileri izlediniz mi gün içinde?
Gerinmelerini, esnemelerini, otururken yaptıkları hareketleri ve her şeyi…
Bir izleyin. Bedenleriyle ne kadar uyum içinde olduklarına şaşıracaksınız.
Konumuz sadece kediler değil tabi ki burada, birçok özgür hayvan için aynı durum söz konusu.
Ama tabi ki benim bu örneği vermemin sebebi bizim kendi bedenimizle ne kadar uzak mesafelere düştüğümüzle alakalı.
Aşk Olsun Hepimize
Hayatınızda yeni bir şeyler yaratmak istiyorsanız eski çöplerinizden kurtulmalısınız…
Hayatınızda yeni sevinçlere yer açmak istiyorsanız eski acılarınızı bırakmalısınız.
Ve hayatınızda daha çok kahkaha olmasını istiyorsanız; daha çok mutluluk, eski hüzünlerinizle barışıp, onları oldukları yere, eskiye yollayıp yolunuza devam etmelisiniz…
